Hoe zorg-wekkend is de zorg?
Over de economisering en instrumentalisering van het welzijnswerk in Vlaanderen
Misschien moet je wel basiswerker zijn om het te zien en te voelen, maar het Vlaamse welzijnsbeleid (niet alleen van deze legislatuur, maar van pakweg de voorbije tien tot vijftien jaar) vertolkt veel te veel de dominante waarden van deze cultuur. Het beantwoordt niet of alleszins veel te weinig aan de overheersende noden van vandaag. Dit lijkt bizar, maar is toch niet verwonderlijk.
‘Wiens brood men eet, diens woord men spreekt’, zegt het spreekwoord. De immense professionalisering van het welzijnswerk en de gezondheidszorg heeft meegebracht dat ook zij op dertig jaar tijd een economische ‘waarde’ zijn geworden en zich steeds meer zijn gaan gedragen als een exponent van de dominante cultuur.
‘Wiens brood men eet, diens woord men spreekt’, zegt het spreekwoord. De immense professionalisering van het welzijnswerk en de gezondheidszorg heeft meegebracht dat ook zij op dertig jaar tijd een economische ‘waarde’ zijn geworden en zich steeds meer zijn gaan gedragen als een exponent van de dominante cultuur.